Mijn blog bijhouden, ondanks dat we internet hebben in ons appartement is toch lastiger dan ik dacht.  Hele dagen zijn we weg en dan denk ik na een vermoeide dag; dat doe ik morgen wel. Onze stage viel heel erg tegen en ik stuurde onze lerares een berichtje via Whatsapp, ze verzekerde ons dat het wel goed kwam met onze uren en dat we vooral moesten genieten. Ook vertelde ze dat ik mijn blog mag meerekenen als stage uren, hoe tof! Vanaf nu dus elke dag weer proberen te bloggen, want het is toch wel zo leuk om ongeveer weer dagelijks te bloggen, het is echt niet zo dat ik helemaal niets heb om over te bloggen.

Laat ik maar beginnen met dag 1, de vliegreis, 30 juli.. Het was een beetje spannender dan andere keren vliegen, na al die nare berichten in het nieuws. Ook was dit mijn eerste keer vliegen (verder dan Londen voor 5 dagen) zonder mijn ouders, toch ook wel heel erg wennen. Elk jaar gingen we als gezin op vakantie naar Gran Canaria en alles wat we normaal moesten doen, deed ik nu zelf. De afgelopen tijd heb ik zoveel gedaan dat ik het nauwelijks kon bevatten dat ik echt 2 maanden weg zou. Beseffen doe ik het steeds meer, 2 maanden.. het is maar 2 maanden, 9 weken maar de langste tijd dat ik van huis was zonder mijn ouders, was een week in Nederland.

De vlucht verliep goed en eigenlijk kon er niet zoveel mis gaan, onze reisgenoten die maar 1 weekje bleven zijn vandaag weer vertrokken richting huis. Ik ben er alweer een week, op zich gaat de tijd best snel, maar gelukkig lang niet zo snel als een vakantie!

Onze lieve klasgenootjes kwamen ons uitzwaaien!

Om ongeveer kwart over 4 werden we opgehaald van het vliegveld door onze stagebegeleidster. Half 5 waren we ongeveer bij ons appartement, daar werden ons wat dingen uitgelegd door de verhuurder, toen eenmaal iedereen weg was konden we onze hoeveelheid spullen uitpakken. ‘s avonds zijn we een stukje gaan lopen, we wouden weten hoe ver het was naar het strand… Blijkbaar heel ver want we hebben een flink stuk gelopen. Uiteindelijk blijkt het dichtstbijzijnde strand een uur verderop te liggen, helaas.