Dag 39, 40, 44/63 Mallorca // Esporles

Home / Travel / Dag 39, 40, 44/63 Mallorca // Esporles
Dag 39, 40, 44/63 Mallorca // Esporles


Ik ben bijna up to date met de artikels, het is aftellen tot ik weer thuis ben. Nog 10 volle dagen en 12 nachten en ik ben herenigd met allemaal lieve familie! Voor ik het weet zit ik in het vliegtuig naar huis, stiekem heb ik daar enorm veel zin in!

Dag 39 was een rotdag, ik heb er die dag ook een uitgebreid artikel over geschreven. Mijn mobiel is gestolen tijdens het passen in de C&A, klik hier voor het artikel. Ik moest naar de politie om aangifte doen, wat heel naar was aangezien ze hier niet heel vriendelijk zijn.. Maar na 3 uur waren we eindelijk klaar.

Een ijsje voor de troost
Dag 40 kwam Thijs (het vriendje van Mandy) gelukkig kon hij een tijdelijk vervangend mobieltje voor me meenemen. De dagen daarna zijn we overdag naar het strand in El Arenal geweest en ‘s avonds “gewerkt”.

Oke, even serieus zo’n grote tomaat heb ik nog nooit gezien whaah
Dag 44, donderdag 11 september, zijn we om 3 uur met de bus vertrokken naar Esporles, de bus ging helaas maar om het anderhalf uur of om de 2 uur.. En ook al hadden we pas om 5 uur een afspraak en was het maar 45 minuten reizen, toch de bus van 3 uur.. Eenmaal aangekomen zijn we maar gewoon een kant opgelopen en hebben we daar mensen de weg gevraagd, maar verassend genoeg wist niemand die en zijn we zo’n 3 keer de verkeerde kant opgestuurd of genegeerd. Uiteindelijk vonden we het adres en zijn we een stukje verderop op de stoep gaan zitten, ik met mijn schetsboek/dummy.

Wachten duurt lang, maar in het gezelschap van 3 katten is dat geen probleem. Hoewel ze ons niet zo lief vonden en vooral erg bang waren. In totaal heb ik 4 kittens gezien en allebei de ouders, niet ze allemaal vonden het fijn om gefotografeerd te worden en dus verstopten ze zich.

Eenmaal toen het tijd was belden we aan, eerlijk gezegd wist ik niet meer goed of het een man of vrouw was, en wat voor werk diegene ook alweer maakte. Na zoveel verschillende mensen ontmoet te hebben, is het steeds lastiger om iedereen uit elkaar te houden. De illustrator Cruz deed open, een hele lieve vrouw die ons gelijk wat te drinken aanbood (in een glas wat echt heel fijn dronk).

Ze had echt een prachtig atelier, of nou ja werkkamer. Maar dat niet alleen, haar hele huis was zo, tja; Tumblr en Pinterest achtig, jullie snappen vast wel wat ik bedoel. Het kon zo uit een woonblad komen, alleen dat al was een inspiratie.

We hielden het interview, ze liet nog wat werk van haarzelf zien en gelukkig sprak ze best goed Engels (voor een Spanjaard haha). En het fijne was dat ze ook een tuintje had, in tegenstelling tot bijna alle huizen in Palma, dat is daarentegen ook niet te vergelijken aangezien Esporles natuurlijk een dorpje is en Palma de hoofdstad.

Daarna was het een kwestie van afscheid nemen, nog wat foto’s maken, maar het belangrijkste; de weg terug vinden.. Tja dat gaat nog niet zo makkelijk, maar we liepen in 1 keer goed! Helaas reedt net de bus voor onze neus weg en tja toen moesten we weer anderhalf uur wachten op de volgende. Tot nu toe vond ik dit bezoek toch wel het meest effectief tot nu toe, ik wil zelf ook die kant ongeveer op en om dan te zien hoe iemand werkt is erg inspirerend.

Leave a Reply

Your email address will not be published.