Fall deeper and deeper, the sirenes are singing your song

Home / OVERIG / Fall deeper and deeper, the sirenes are singing your song
Fall deeper and deeper, the sirenes are singing your song
Sneeuw maakt alles mooier, als het nog vers is. Ik fietste naar de andere kant van het dorp, daar is een mooi bos om foto’s te maken. Ik koos een paadje uit waarvan ik dacht dat er weinig mensen langs zouden lopen, maar dat bleek niet zo te zijn. Veel kinderen, honden, ouderen en stelletjes liepen in het park. Na vaak een praatje te hebben gemaakt over camera’s, het weer, mijn outfit en fotografie was het alweer 2 uur verder. Telkens verzette ik mijn camera of stopte ik met foto’s maken, want met random mensen die gaan staren is het toch best awkward. 
Cameravrees? Dat heb ik niet echt meer, maar toch.. als mensen de bedoeling er niet van weten is het nogal vreemd dat een meisje met een camera, in een dun truitje en in een panty foto’s van zichzelf staat te maken, blijkbaar is dat zo interessant dat ze er even goed voor gaan staan. 
Met mijn afstandsbediening probeerde ik foto’s te maken, het bleek moeilijker dan gedacht want helaas heb ik nog steeds geen uitklapbaar schermpje. In het openbaar foto’s maken vind ik niet erg, ook niet als mensen gaan staren maar zolang ik de mensen maar niet ken.. Na twee uur klungelen met camera’s instellen, foto’s maken en kou lijden, voelde ik mijn vingers niet meer. Het duurde nog weer een tijdje voordat ik mijn camera in mijn tas had en mijn handschoenen en jas weer aan had. Ik stapte weer op mijn fiets om terug naar huis te gaan, tot ik er halverwege achter kwam dat ik nog geen zittende foto’s in de sneeuw had, en dat terwijl ik mijn eerder gemaakte foto graag nog over wou doen in de sneeuw. Na een tijdje twijfelen fietste ik weer terug naar het park, want wie weet was dit wel de laatste keer sneeuw dit jaar? Ik koos een ander pad maar dat bleek niet zo’n goed idee..
Jajaa dit wordt een lang verhaal, ik had een plastic zakje meegenomen om op te gaan zitten, maar mijn handen waren zo koud dat ik niet meer kon voelen waar dat zakje nou zat en dus ging ik maar gewoon in de sneeuw zitten, het was erg moeilijk om overeind te komen omdat het erg glad was waardoor mijn handen en schoenen uitgleden, één keer viel ik nogal awkward toen er mensen langsliepen en ik kwam maar niet overeind. Maar wat ik dus wou zeggen, toen ik daar op de grond zat hoorde ik de hele een soort gezoem, ik kon maar niet plaatsen wat het was, een vreemd soort sneeuwschuiver met rare geluiden ofzo? Tot ik ineens een soort helikopter/drone zag vliegen, ik had al wel een hele tijd een man aan de andere kant van de vijver gezien maar daar bestede ik maar geen aandacht aan. Ik heb geen idee wat het was, maar nadat ik hem zag ben ik meteen weggegaan. 
Ik voelde niet of mijn kleding nat was of niet (dit klinkt heel fout ja..), ik voelde helemaal niets meer, mijn billen, handen en voeten, ze waren gevoelloos. Het was sowieso verstandiger om weg te gaan en mijn jas aan te trekken, onderweg besloot ik om langs mijn oma te gaan (2 minuten eerder in de warmte haha), na 10 minuten voor haar raam te hebben gedanst werd ze langzaam wakker (gelukkig niet van mij), en daar heb ik nog een uurtje thee gedronken. Pas toen ik thuis was en een halfuur voor de open haar zat ontdooide mijn lichaam en tintelde alles. 
Oepss! Sorry voor dit lange verhaal, niet dat iemand dit ooit allemaal gaat lezen, maar leuk voor later uhuh, anders zou ik deze hele ervaring in mijn dagboek, die ik niet heb, moeten schrijven. 
Trui – kringloop | hoedje, sokken – H&M | rokje, tas – Dresslily.com | creepers – NewLook | ketting – Persunmall.com
Dit is zo’n man die een praatje ging maken en vroeg of hij ook op de foto mocht. 

Leave a Reply

Your email address will not be published.