Photodiary week 35 / gestolen telefoon

Home / OVERIG / Photodiary week 35 / gestolen telefoon
Photodiary week 35 / gestolen telefoon

Ik voel veel te veel, ik ben enorm boos maar eigenlijk meer verdrietig. Gisteren is mijn telefoon gestolen, en juist, laat ik nou net geen backup hebben van alles. Verder had ik niet door dat een telefoon zo belangrijk zou zijn, zo kan ik niet meer inloggen op 2 van de 4 hotmail accounts (want je moet om je wachtwoord te wijzigen, een code krijgen naar je telefoon), mijn google accounts werken niet allemaal meer.. En ik ben 3000 foto’s en 700 nummers kwijt. De gesprekken en foto’s zijn voor mij het belangrijkste, de hele waarde van mijn telefoon kan me niets schelen.


Binissalem/stage | zoveel last van mijn nieuwe schoenen (3 blaren op elke voet), de rest van de dag op blote voeten gelopen

Gisteren is het gebeurd in mijn paskamer in de C&A, ik ben even uit mijn hokje gelopen om Mandy (reisgenootje) te zoeken, maar meer dan 5 meter ben ik niet van mijn hokje geweest. Ook heb ik in de grote spiegel gekeken buiten mijn hokje, maar je zou zeggen dat dan toch niet kan gebeuren.. Wel blijkbaar want een paar minuten voor het moment heb ik nog een foto gemaakt zodat ik op Instagram kon vragen of ik het jurkje en de blouse moest kopen of niet. Bewakers gevraagd, winkelmedewerkers gevraagd en ongeveer 2 minuten nadat ik erachter kwam heb ik gelijk gevraagd aan Mandy of ze me wou bellen. Telefoon uit… Het kan dus niet anders dan dat het iemand met voorbedachte raad is geweest, en ja het is dom om je pashokje uit te lopen (maar komop, 5 meter met overal spiegels en andere mensen om je heen), ik kan het nog niet geloven.


Sommigen proberen zo hun geld te verdienen, de andere weggebruikers waren er niet zo gecharmeerd van..

Ik baal enorm, maar ben voornamelijk verdrietig, ik ben al veel te emotioneel de laatste tijd en top dit kan er ook nog wel bij. Ik hecht geen waarde aan de telefoon, wel aan alle persoonlijke dingen die erin staan en mijn vriendinnen die ik alleen via Whatsapp spreek.


Eigenlijk zijn we deze week niet naar het strand geweest, ik heb alleen de foto’s die ik eerder gemaakt heb gebruikt om dingen te delen | bij deze foto vertelde ik ongeveer hetzelfde als in dit artikel.

Maargoed, er is helaas niets te veranderen aan deze situatie. Ik heb gisteren meteen aangifte gedaan, ook zoiets.. Gelijk nadat het gebeurd was zijn we naar het politiebureau gegaan, we gingen per ongeluk de verkeerde deur binnen (al stond er duidelijk op de deur dat bezoekers niet naar binnen mochten, ik was emotioneel en kreeg überhaupt niet mee wat er om me heen gebeurde), een boze Spaanse politieagent wees ons een andere deur toe. We moesten door een poort die ze ook altijd bij de douane hebben en onze tassen gingen door een röntgenscan, oké, beangstigend maar goed.. Er waren veel mensen voor ons aan het wachten en we besloten terug te gaan om mijn id-kaart eerst maar op te halen. Na thuis even wat gedronken te hebben zijn we maar gelijk terug gegaan, dat was maar goed ook..


Zwembad in Binissalem, zo fijn.

Er waren weer veel mensen voor ons, het was er druk en er waren een paar mensen die voordrongen, top! -,- Dus… Uiteindelijk kon ik de situatie in mijn gebrekkige Engels uitleggen en gaf ik de gegevens van mijn ID-kaart, ouders, telefoon en verblijfplaats op. De hoop op het terugvinden van mijn telefoon heb ik natuurlijk al opgegeven, maar ik ben nog wel echt aan het hopen dat ik mijn nummer terug kan krijgen, maar die kans is misschien 5%..


Als ik deze thuis had zien staan had ik hem meegenomen en opnieuw bekleed | kop thee en de hele dag op de bank blijven zitten.

Een hele nare situatie dus. Vanmiddag komt de vriend van Mandy hier voor 11 dagen, hij neemt de oude telefoon van mijn moeder mee met een nieuwe simkaart, ik kan dus wel weer Whatsappen en mijn foto’s maak ik gewoon weer met mijn Ipod, het komt wel weer goed maar tja het is gewoon heel naar allemaal en ik krijg mijn gesprekken, nummers, gegevens en bestanden niet meer terug (ik heb geen abonnement of dropbox). Vanaf morgen dus een nieuw nummer!

Ik had nog een heleboel foto’s met jullie te delen. Zo maakte ik elke dag van bijna elk eten een foto om uiteindelijk een artikel te publiceren met wat ik hier allemaal had gegeten. Helaas lukt dat niet meer, want dan zou ik nu dus weer opnieuw moeten beginnen. Ik probeer het mijn dagen hier niet te laten verpesten, maar even zit ik in een dipje.

Een iets andere photodiary dan normaal, maar hopelijk vinden jullie dat voor een keer niet erg.

Leave a Reply

Your email address will not be published.