Tegenwoordig hoor je steeds meer over burn-outs, vooral onder jongeren. En ondanks dat je er nu steeds meer over hoort, heerst er voor mijn gevoel nog steeds een groot taboe op. Vandaar dat ik het hier over wil hebben in dit persoonlijke artikel!
Ik ben begonnen met werken op mijn 15e. Mijn eerste bijbaantje was bij de Albert Heijn en na een paar jaar werd mijn blog mijn hoofdinkomsten bron. Op mijn 19e werd mijn blog officieel mijn eigen bedrijf en nu ik weer een paar jaar verder ben, zijn mijn illustratiewerkzaamheden mijn hoofdinkomsten. Nog steeds vind ik het erg tof dat ik van mijn hobby mijn beroep heb kunnen maken en ben ik daar elke dag nog dankbaar voor. Zelf vind ik dat ik het leukste beroep ooit heb. Als freelance illustrator kan ik waar en wanneer ik wil werken. Ook heb ik elke dag contact met de meest inspirerende mensen.
Maar, ondanks dat ik mijn baan geweldig vind. Heeft het momenteel ook zeker een keerzijde. Ik heb mij jarenlang volledig op mijn werk en school gestort, wat lang goed ging. Tot afgelopen jaar. Meerdere keren kreeg ik opmerkingen van mensen om mij heen dat ik minder hard moest werken en dat het een keer mis zou gaan. Ik was ervan overtuigd dat een burn-out mij niet zou kunnen overkomen. Ik had ten slotte mijn droombaan en ik was gewend om altijd zo hard te werken, ik wist niet beter. Voor mij was/is het een manier geweest om met andere dingen te dealen. Zolang ik werk, studeer of reis hoef ik maar niet in het hier en nu te leven, niet op de manier waarop het normaal is. Dit kan je maanden of zelfs jaren volhouden, maar op het gegeven moment komt er een moment dat het op is. Dat het klaar is. En daar is dan die zogeheten burn-out waarvan je altijd hebt gezegd dat het jou niet zou overkomen. En hoe langer je dan doorgaat, hoe langer het dan ook weer duurt voordat je er weer uit gaat komen.
Eén van mijn grootste valkuilen is dat ik vind dat ik alles alleen moet oplossen, zo ook dit. Want nog steeds vind ik regelmatig dat het allemaal wel mee valt en ik prima weer fulltime alles kan doen. Tot je weer keihard ondertuit gaat en je weer 10 stappen terug moet doen. Erkennen dat het niet goed gaat is al stap één. Al is dat iets waar ik nog aan moet werken, net als het gevoel alles alleen te moeten oplossen. Maar als het op het gegeven moment maar niet beter wordt, dan is dat misschien al de bevestiging dat je het niet alleen kan. Hoewel ik zelf nog steeds vaak geloof dat ik het zelf op kan lossen, weet ik ergens ook wel dat dat niet kan.
Hoe ben ik gaan/aan het herstellen? Naast professionele hulp kreeg ik een coachingstraject aangeboden bij GORTcoaching. Ik kon op hun site verschillende coaches vergelijken en vond een vrouwelijke coach in Groningen. Ik maakte een telefonische afspraak en tijdens het telefoongesprek had ik al het idee eerlijker te kunnen zijn dan bij menig ander hulpverlener. Wat ik zelf vaak niet vind werken is wanneer je in een kamertje tegenover elkaar zit en je heel onpersoonlijk je verhaal op ratelt. Toen mijn coach mij uitnodigde om naar Hoogeveen af te reizen om in haar eigen praktijk midden in de natuur een sessie te doen. In plaats van in zo’n kamertje, was de keuze snel gemaakt. Zodoende had ik mijn gesprekken op een prachtige locatie in Hoogeveen.
In Hoogeveen had ik een aantal sessies waar ik onder andere dingen leerde over ademhaling en patronen die op dit moment spelen in mijn leven. Zo ook waar het hard moeten werken vandaan komt etc. Ondertussen is mijn laatste bezoek een tijdje geleden en is er weer veel veranderd. Ik ben nog lang niet waar ik weer wil zijn maar het heeft nog tijd nodig. Maar het waren bijzondere en leerzame sessies.
Wat er bij mij nodig is om volledig te herstellen weet ik nog niet. Voor iedereen werkt ook weer iets anders, dat is misschien ook wel het lastige. Die onzekerheid, hoe lang het duurt voordat je weer “de oude” bent en of je dat nog wel wordt. Maar wat ik o.a. met dit artikel wil zeggen is dat wanneer je er op het gegeven moment te lang in zit en maar niet verder komt. Je het misschien niet alleen meer kan en hulp moet zoeken. Dat kan doormiddel van een psycholoog, een coach of een andere hulpverlener, je hoeft het in ieder geval niet alleen te doen. Het is niet iets om je voor te schamen.
Ik had mijn coach via GORTcoaching, zij hebben coaches door heel Nederland. Is de stap nog erg groot? Dan kan je een gratis oriëntatiegesprek via de website plannen. En wanneer je na het gratis oriëntatiegesprek start met coaching en aangeeft via fan@gortcoaching.nl dat je via Muchable bij GORTcoaching terecht bent gekomen, krijg je een kleinigheidje.
Heb jij ooit een coach bezocht?
Leave a Reply