Ik had niet meer verwacht dat we dag 52 nog mee zouden maken na onze intense scootertocht in Ninh Binh. Maar, gelukkig was dat het wel het geval en konden wij weer doorreizen naar onze volgende bestemming: Hué!
17 augustus – reizen van Ninh Binh naar Hué
Via ons hostel hadden we geregeld dat wij met een taxi naar de bus gebracht zouden worden. Een medewerker wist wel iemand die ons daarheen kon brengen ‘s ochtends vroeg, helemaal prima. Ook werd er gezegd dat hij wel wist waar we heen moesten. Op goed vertrouwen stapten we bij hem in de auto en bracht hij ons naar de plek waar hij dacht dat we opgehaald zouden worden. Maar nee, ik heb denk ik nog nooit zo’n stressvolle “overstap” met bussen gehad. Want onderweg wist onze taxi chauffeur ineens niet meer waar we nou eigenlijk heen moesten, en sprak hij ook nog eens geen Engels. Maar, omdat we wel een redelijk strak schema hadden, was er dus geen tijd om nog uitgebreid de weg te gaan zoeken. Uiteindelijk werd hij geïrriteerd en wij ook een beetje en na wat rond gebeld te hebben bracht hij ons net op tijd naar een andere plek. Om het verhaal kort te houden, na een soort van ruzie (?) waren we net op tijd voor onze bus. We weigerden ook überhaupt om de taxi uit te gaan voordat de bus er was, aangezien hij ons eerder random ergens uit had willen zetten.
Dat begon dus al goed! Gelukkig ging de rest van de busreis wel redelijk soepel, wel een klein beetje gek want onderweg stopten we ineens voor een lunch en zaten we aan een tafeltje met allemaal Vietnamezen die ons aanstaarden. Ook spraken ze niet echt Engels en probeerden ze (wel heel lief) ons allemaal eten aan te bieden. We hielden het uiteindelijk bij de tofu, groenten en rijst.
Dit was de langste busreis van de hele vakantie, volgens mij hebben we er meer dan tien uur over gedaan om van Ninh Binh naar Hué te reizen. Maar gelukkig hadden we ook deze keer weer een bed en wifi in de bus!
18 augustus – rustdag in Hué
Na de lange reisdag hadden we weer eens een rustdag. Het enige wat we deze dag gedaan hebben is gezwommen en ‘s avonds zijn we uiteten gegaan. Het centrum van Hué is heel gezellig en er was veel live muziek op straat. Ook het restaurant Cococlub waar wij aten was heel gezellig, de inrichting was echt heel tof gemaakt!
19 augustus – de tombes van Hué
Voor onze tweede volledige dag in Hué hadden wij een tour geboekt. Deze keer even geen avontuur met de scooter, maar onszelf gewoon rond laten rijden in een bus met alleen maar Chinezen en Vietnamezen.
Om acht uur werden wij opgehaald bij ons hotel, eenmaal in de bus zagen we maar twee andere “Westerlingen”. Wel was het heel schattig want alle Aziaten gingen heel erg hun best doen om te groeten.
Onze eerste bestemming waren de tombes van Hué, de eerste tombe die wij bezochten was de Minh Mang Tomb. Hier ligt de tweede koning van Vietnam begraven.
De tombes waren mooi en weer heel anders dan dat we gezien hebben, maar toch was het hoogtepunt van ons bezoek aan deze tombe, dat we foute rieten hoedjes kochten. Deze wilden we sowieso nog kopen, want ja, lekker toeristisch. Maar ik was nogal kritisch en wilde persé een hoedje zonder gekleurde garen of een stuk plastic op het puntje. De rest van de dag liepen we dus met van die hoedjes op ons hoofd, uiteindelijk wel heel fijn want het was echt een hele warme dag.
Na ons bezoek aan de eerste tombe reisden we door naar de Khai Dinh Tombe, daar lag de twaalfde koning van Vietnam begraven. En nadat wij deze tombe bezocht hadden was het gelukkig alweer tijd voor de laatste tombe van die dag: de Tu Duc Tombe! Ik moet eerlijk zeggen dat mijn concentratie op het gegeven moment ongeveer net zo goed was als op het moment dat ik mijn 30ste tempel had bezocht.
Toen we drie tombes bezocht hadden werden we met de bus naar ‘de verboden stad’ gebracht. De geschiedenis van deze stad ben ik alweer helemaal vergeten, maar het kwam erop neer dat er vroeger een keizerlijke familie heeft gewoond. Zoals ik al gezegd had was het die dag zo ontzettend warm dat we eigenlijk niet meer zoveel wilden lopen. En heel erg, maar we waren nog maar net binnen toen we al op zoek gingen naar een restaurantje waar we de rest van de tijd smoothies konden gaan drinken. Maar, tijdens onze zoektocht naar een restaurantje kwamen wij golfkarretjes tegen. Het was niet heel duur om zo’n golfkarretje te reserveren, dus besloten wij om daar voor te gaan! Toen hoorde ik twee mensen uit Singapore spreken over dat ze een karretje wilden huren en ongeveer dezelfde route als wij wilden gaan doen. Dus maakten wij nieuwe vrienden en gingen wij een uur lang met onze vrienden uit Singapore op pad.
Met het golfkarretje stopten we op verschillende plekken, telkens konden we dan even uitstappen om weer een gedeelte van een paleis of tempel te bekijken. Het was leuk om te zien, maar we waren ook wel erg tevreden toen we eenmaal in de bus terug naar het hotel zaten en we in het hotel aangekomen een lekkere frisse duik konden nemen in het zwembad!
20 augustus – naar een verlaten waterpark
Eén van de eerste dingen die op onze to do lijst voor Vietnam stond was het bezoeken van een verlaten pretpark. In een aantal backpack Facebook groepen was namelijk een soort van foto “challenge” waarbij mensen allemaal op dezelfde manier op dezelfde plek een foto maken. Dat wilden wij natuurlijk ook, als we toch “in de buurt” zijn.
Ook hadden wij online gelezen dat het wel een must-do was om vanaf Hué naar Hoi An te reizen per scooter. Ik wist niet dat die mogelijkheid er was, maar het moet inderdaad zeker op je to-do lijst staan wanneer je door Vietnam reist! In Hué werden er twee scooters naar ons hotel gebracht om daarmee vervolgens meer dan 160 km naar Hoi An te rijden. Onze bagage zouden we dan wanneer we in Hoi An aankwamen weer op kunnen halen, echt een top service!
Het was zeker één van de hoogtepunten van mijn reis door Azië. Je reedt door zoveel verschillende plekken heen, zo zagen we meren, kliffen, baaien, stranden en bezochten we een verlaten waterpark! Zoals ik al zei hadden we op Facebook foto’s gezien van het verlaten waterpark, dat was dus onze eerste bestemming!
R
ond tien uur kwamen wij aan bij het verlaten waterpark. Het park is in 2003/2004 gebouwd, maar is of niet afgemaakt of nooit geopend (we hebben helaas de exacte reden niet kunnen vinden). We wisten van te voren ook dat we alleen het park in konden komen wanneer we de bewakers om zouden kopen. Eenmaal aangekomen bij de ingang van het park, werden we helaas tegen gehouden door twee bewakers.
Er waren ook nog drie andere Spaanse meisjes die probeerden binnen te komen, maar zonder succes. Ook toen we ze geld aanboden, werden we geweigerd. Ze lieten nog wel heel random een briefje zien waarop in het Engels stond dat ze ons niet naar binnen konden laten. We hebben het toen nog wel stiekem geprobeerd maar toen ze achter ons aan kwamen rennen zijn we toch maar terug gegaan.
Maar, natuurlijk gaven wij het niet zo snel op. Op Facebook waren er hier al zoveel mensen geweest, dan moest het ons ook wel lukken. In onze maps.me app zagen we dat er nog een andere verborgen ingang was, een stuk verderop. Het duurde even voordat we de ingang hadden gevonden, maar gelukkig net op tijd voordat we het opgaven. Helaas kwam binnen no-time weer dezelfde bewaker op zijn scooter naar ons toe, echt bewonderenswaardig dat hij zo snel naar de andere kant van het park is gekomen en dat hij wist dat wij daar dan zouden zijn. Deze keer was de bewaker alleen en konden we hem gelukkig wel omkopen voor minder dan drie euro.
In het park waren een aantal “bezienswaardigheden”, een grote draak met daar omheen (waarschijnlijk) een oud leeg zwembad waar koeien in liepen. Er was een auto (de auto van de foto’s!)… En de glijbanen waar we voor kwamen vonden we uiteindelijk ook! Het is ergens wel grappig dat we eerst geweigerd werden, maar er vervolgens in het park zelf ook nog een vrouwtje zat die voor een beetje geld op onze scooters paste en flesjes water verkocht. We hebben een tijdje in het park rondgereden op de scooter en natuurlijk hebben we de foto’s nagemaakt!
De Hai Van Pass is een bergpas die je echt gezien/beleefd moet hebben, dat was ook de voornaamste reden waarom wij van Hué naar Hoi An reisden per scooter. Dus na onze avonturen in het waterpark reisden wij door en reden we onderweg over de Hai Van Pass en ja ik moet toegeven, ook dit moet op je must-do lijstje wanneer je Vietnam bezoekt! Het was echt heel mooi en het is zo fijn om door alle verschillende mooie landschappen te rijden. Wel is het aan te raden om je goed in te smeren van te voren! We hadden ons wel ingesmeerd, maar toch op sommige plekken niet goed genoeg. Onderweg heb je echt niet door dat je gewoon keihard aan het verbranden bent. Gelukkig hadden we wel een lange broek aan gedaan wat de schade wat heeft beperkt!
Na een paar uur gereden te hebben werd het rond kwart over twee wel eens tijd om te stoppen voor een eetpauze. We kwamen onderweg niet veel dingen tegen en besloten toen om bij een luxe resort te stoppen. Daar aten we wat onder het genot van een prachtig uitzicht.
Hier hebben wij een tijdje gezeten en nadat wij weer wat waren bijgekomen werd het tijd voor het volgende gedeelte van de reis!
Uiteindelijk kwamen we uit in Da Nang, een erg drukke stad als je het mij vraagt. We wilden er eigenlijk omheen rijden in plaats van er doorheen, maar dat verliep iets anders door mijn navigatieskills haha. Gelukkig konden wij dit prima aan na de heftige scootertocht in Hué.
Wel was het deze keer wel lastig dat we geen toeter hadden, dus fungeerde ik tijdelijk als toeter. Zo is het niet raar als mensen ineens random over gaan steken op een punt waar het eigenlijk niet echt kan. En als ze dan ook nog eens niet goed kijken, dan is een toeter toch wel erg handig. Ik heb behoorlijk veel geluid geproduceerd achterop die scooter, echt geweldig.
Uiteindelijk kwamen we om half zes aan in Hoi An, daar reden we naar Motorvina om onze scooters in te leveren en onze tassen op te halen.
Ik had er van te voren niet over nagedacht, over hoe vanaf daar naar ons hotel zouden gaan. Maar daar kwam ik snel achter. Ik had namelijk een busje verwacht, maar dat bleek te moeilijk te zijn.. Dus werden we achterop bij medewerkers met de scooter naar ons verblijf gebracht. Het leek alsof ze er een soort race van maakten, we gingen echt niet normaal hard!
Gelukkig zijn we wel heelhuids bij het hotel aangekomen en konden we in de avond rustig de stad Hoi an verkennen.
Dit was alweer het vijfde artikel over Vietnam. Het volgende artikelen zullen gaan over onze tijd in Hoi An en Ho Chi Minh City!
Leave a Reply