Dag 32, zaterdag 30 augustus hebben we eigenlijk niets anders gedaan dan op het strand gelegen. De laatste echte dag met mijn ouders heb ik vooral geprobeerd te genieten. Ik wou heel graag een dag alleen met mijn ouders doorbrengen maar die kans heb ik helaas niet gekregen, erg flauw. Maar goed, de week is voorbij gevlogen, voor ik het ook maar kon beseffen was de week al voorbij.
Zondag 31 augustus, dag 33, de dag dat ze weer weg gingen, we zitten op de helft (hoe het met de telling van mij zit snap ik niet haha). 4,5 week is er voorbij en nog 4,5 week te gaan, nu zal het snel gaan met de tijd.
Om 7 uur had ik de wekker gezet en om kwart voor 8 stapten we in de huurauto om naar het vliegveld te rijden, eenmaal aangekomen hebben we de auto ingeleverd (dat duurde erg lang) en omdat we in tijd nood kwamen is mijn vader alvast naar de balie gegaan om de koffer in te checken, of nou ja niet helemaal aangezien hij geen papieren had.. Maar dat was ook maar goed ook, want toen mijn moeder en ik naar de balie liepen hadden we nog 1 minuut (letterlijk) om de koffer in te checken, oh wat een geluk. Een minuut later, en de koffer had niet meer meegekund in het vliegveld.
Toen was het tijd om in de rij te staan voor de douane, ik kon nog eventjes bij ze staan, tot op het laatst ik de rij toch echt moest verlaten. En ja hoor, ik had het niet verwacht maar ik had het er weer erg moeilijk mee toen we afscheid moesten nemen, het is maar voor 4,5 week maar ohh wat miste ik ze, en gek genoeg komt het er dan allemaal uit en kun je je niet meer beheersen. Ik filmde hoe ik ze uitzwaaide, ik maakte nog een paar foto’s, tot er iemand van de douane naar me toe kwam en ik verplicht was alle beelden te verwijderen. Helaas, geen foto’s en geen filmpjes van het moment van afscheid.
Tot over 4,5 week.. En ondertussen is dat 2 weken, over 2 weken zie ik iedereen weer en oooh wat verheug ik me op het moment dat ik ze weer kan knuffelen!
Leave a Reply