Na een jaar niets geschreven te hebben op mijn blog, vond ik het wel weer tijd worden om wat van mij te laten horen. Sinds augustus 2020 zijn er geen artikelen meer online gekomen, en dat terwijl er juist zoveel gebeurd is! Maar daar later meer over. Je hebt het in de titel wellicht al gelezen, maar ik ben weer op reis!
Al mijn reisplannen (en dat van de rest van de wereld natuurlijk) waren in 2020 gecanceld door de wereldwijde pandemie. Op het moment dat de wereld in lockdown ging was ik nog in Nieuw-Zeeland en tot het laatste moment heb ik gehoopt dat de rest van mijn reis nog door kon gaan. Dit is uiteraard niet gelukt, en daarom wilde ik het dit jaar alsnog ‘afmaken’. Een roadtrip door Amerika is het niet geworden, maar wel staat er een ander land op de planning dat al heel lang bovenaan mijn lijstje stond van landen die ik nog wilde bezoeken: Peru! Zuid-Amerika was het enige werelddeel dat ik tot nu toe nog niet bezocht had (als ik Antarctica niet mee tel) en als we toch op reis gingen, dan konden we het mooi meepakken.
Het begon eigenlijk vanuit een spontaan idee om naar Australië te gaan samen met een vriendin. De grenzen gingen na twee jaar weer open en wij wilden beiden heel graag er naartoe op reis. Bij het bespreken van het reisplan werd de reis ineens niet vijf weken, maar 10 weken (althans, mijn deel van de reis, ook daarover later meer).
Zodoende zitten Daniëlle en ik een aantal weken later aan de andere kant van de wereld in Peru. Onze eerste dagen zitten er alweer op en het leek mij tof om weer te gaan bloggen over mijn reizen, ook omdat ik zie dat mijn andere reis blogs nog steeds gelezen worden!
Zondag 10 juli zijn wij aangekomen in Lima, Peru. Na een toch wel stressvolle reisdag, waren we zo ontzettend blij dat we met al onze bagage veilig en op tijd aankwamen in ons hotel. Allereerst de situatie op Schiphol natuurlijk, welke chaotisch en mega onzeker is. Maar ook onze ervaring tijdens de overstap in Amerika.
Ik denk dat we allemaal wel een beetje op de hoogte zijn van de huidige situatie op Schiphol, de lange wachtrijen tot buiten. Maar ook de bagage die niet op de juiste plekken terecht komt, waardoor mensen hun bezittingen kwijt zijn. Aangezien wij zondag 3 vluchten achter elkaar hadden, wilden wij het zekere voor het onzekere nemen en ruim op tijd aanwezig zijn op Schiphol. Elke dag lazen we de horror verhalen van mensen waarvan hun vakantie in het water was gevallen doordat ze hun vluchten misten. Het advies om niet meer dan 4 uur van te voren te zijn werd door velen niet opgevolgd, en dus vertrokken wij ook 8 uur van te voren naar Schiphol. Vanuit Groningen is het natuurlijk een stukje rijden, waardoor we 6 uur van te voren bij de incheckbalie stonden. Als enigen. Overal op Schiphol lagen mensen op de grond of op bankjes en ook wij namen plaats op de grond voor de balie. Niet lang daarna volgden de eerste andere passagiers al, die ook veel te vroeg aanwezig waren. En inderdaad, 4 uur van te voren was de rij al mega lang. Toen het label apparaat ook nog eens niet werkte, waren we alleen maar opgelucht dat we in ieder geval niet achteraan stonden. In de vele Facebookberichten die wij van te voren gelezen hadden, hadden wij al zien staan dat mensen aanraden om 5/6 uur van te voren aanwezig te zijn en dit bleek achteraf dus ook niet voor niets te zijn.
Nadat we onze backpacks hadden ingecheckt was het tijd om de volgende uitdaging aan te gaan: door de security. We hadden ons voorbereid op het ergste, lange rijen, nog twee uur staan en dan rennen naar de gate om het vliegtuig toch nog te halen. Maar nee, we waren binnen 5 minuten door de security! En ineens hoefden we niet meer te haasten, superfijn. Eenmaal toen we in het vliegtuig zaten hebben we nog een uur gewacht op mensen die te door de drukte niet op tijd bij de gate konden zijn, toch kon zelfs toen niet iedereen meer mee en moest er bagage uit het ruim worden gehaald, echt heel bizar.
Gelukkig hadden wij in Londen, waar onze eerste overstap was, redelijk veel overstaptijd. Hierdoor waren we in ieder geval niet mega gestresst voor onze overstap, in tegenstelling tot andere passagiers die (heel logisch) lichtelijk geïrriteerd het vliegtuig uit probeerden te rennen om hun aansluiting nog te halen. Velen van hun zagen we later bij de balie staan om hun vluchten om te boeken, wat overigens in Londen wel goed geregeld leek.
Vanuit Londen hadden we een prima vliegreis naar Miami. Al waren we nog wel een beetje onzeker over of dat onze bagage wel direct door zou gaan naar Lima. Berichten op internet zeiden dat je altijd je bagage moet meenemen tijdens een overstap in Amerika en deze weer opnieuw moet inchecken. Maar op ons label stond al Lima en ook in het vliegtuig riepen ze om dat dat gelukkig niet hoefde.
Je zou zeggen dat je dan een stuk minder gestresst de overstap naar het andere vliegtuig maakt, niets is minder waar. Eenmaal bij de security aangekomen (wat overigens sowieso al erg onduidelijk was), vond iemand het nodig om Daniëlle en mij uit elkaar te halen. Zodoende werd ons intimiderend medegedeeld dat wij allebei een andere kant op moesten na de eerste douane controle. Niet persé heel fijn als je van een 9 uur lange vlucht komt en je allebei in een vreemd land bent. Het enige wat je dan hebt is elkaar, en dat hadden we ineens niet meer. Het was mega onduidelijk waarom we allebei een andere kant op moesten en probeerden maar via sms wat in contact te blijven.
Ik moest allereerst weer door een extra security waar ik weer ondervraagd werd over mijn reisplannen en toen ik vervolgens door mocht, stond ik ineens in de aankomsthal. Ik dacht dat ik wellicht een afslag gemist had en vroeg in lichte paniek een douane medewerker wat ik nu moest doen. Hij was zo lief om mee te lopen naar boven om vervolgens daar weer door een volgende douane te gaan. Schoenen snel uit en tas leeggehaald, en gelukkig mocht ik na een tijd in de rij te hebben gestaan, door. Vervolgens ben ik gaan rennen, op zoek naar de juiste gate, met mijn schoenveters los en mijn laptop los in een canvastasje, bang dat ik op een paar minuten de vlucht zou missen. Ik nam een trein naar de juiste gate en was zo intens blij toen ik Daniëlle daar eindelijk weer zag. Net op tijd voor onze vlucht aangezien ze al aan het boarden waren.
Gelukkig kwam het allemaal goed en kwamen we maandagochtend/nacht uitgeput aan in Lima. Eenmaal bij het hotel aangekomen konden we niet wachten om een warme douche te nemen en ons bed in te duiken.
Lima is voor ons het startpunt van de reis, even acclimatiseren. Er waren niet heel veel dingen die wij wilden doen of zien. We hadden daarom ook niet echt een plan voor deze eerste dagen en wilden het per dag bekijken. Zodoende hebben wij op de eerste dag de oude stad van Lima bezocht en op de tweede dag hebben wij een bezoek gebracht aan Barranco. Barranco is een district in Lima, op loopafstand van ons hotel. Er zijn mega veel muurschilderingen en het was precies wat ik van Lima verwacht had.
Onze eerste dagen in Peru stonden dus vooral in het teken van wennen. Op het moment van schrijven zijn wij nog in Lima, morgen vertrekken wij naar onze volgende locatie: Ica! Een plek waar wij al vanaf het begin af aan naar uit kijken. Ik vond Lima een toffe stad, maar niet eentje om nog eens te bezoeken. De keuze om naar Peru te gaan is wel voornamelijk vanwege de natuur en cultuur en ik denk dat we dat snel meer gaan ervaren.
Leave a Reply