In het vorige artikel over Cebu kon je lezen over onze eerste ervaringen in de Filipijnen. Wij voelden ons niet helemaal veilig in Cebu en achteraf was dat best wel onterecht (denk ik). Maar, daardoor waren we wel extra blij toen wij naar onze volgende bestemming reisden!
Vrijdag 9 augustus
De filipijnen heeft wel 7641 eilanden, kies er daar maar eentje van uit om naartoe te gaan! Wij kozen voor Bohol, een eiland nog best dichtbij Cebu.
Vanaf ons hotel in Cebu namen wij een taxi naar de haven. Vanaf daar konden wij heel gemakkelijk een boot nemen naar Bohol. Overigens bleek dat er nog meer mensen op dat moment met de boot wilden gaan. En stond er een hele lange rij met allemaal mensen die een kaartje voor verschillende boten wilden kopen. Maar, gelukkig ging het nog best wel snel en waren wij nog ruim op tijd voor de boot!
De hele weg naar de boot zelf toe was ook nog wel weer een uitdaging. Op één of andere manier moesten wij weer door verschillende soort van douane poortjes. Het leek allemaal een beetje amateuristisch, zo van “laten wij douane meneertje spelen”. Want, echt, het stelde allemaal niets voor en het ging ook nergens over. Natuurlijk draait dat waarschijnlijk allemaal om geld.
Over het algemeen ben ik niet zo’n fan van boten, ik ben heel snel wagenziek en op een boot is dat alleen nog maar erger. Toch vind ik bootreizen vaak heel mooi en blijf ik ze daarom ook doen.
Ik weet niet hoe, maar deze keer had ik vrijwel geen last van wagenziekte. En geloof mij, dat is echt een wonder. Het waaide namelijk nogal hard dus de golven waren erg hoog. Dit resulteerde zich in veel overgevende kinderen en volwassenen.
Eenmaal op het eiland aangekomen namen wij een soort tuktuk naar ons hostel. Het was een uitdaging om er met zijn drieën in te passen, maar gelukkig is het allemaal goed gegaan! Het was nog best wel een stukje rijden dus wij waren erg blij toen wij eenmaal bij ons hostel aankwamen. Het hostel lag nogal buiten de bewoonde wereld, echt makkelijk naar een winkeltje gaan zat er dus niet bij. Gelukkig hoefden wij bij aankomst nog niet echt iets te hebben en konden wij vooral lekker relaxen aan het (privé)zwembad!
‘s avonds wilden wij natuurlijk nog wel wat eten en helaas bleek dat er in ons hostel geen eet faciliteiten (behalve ontbijt) waren. Dus werden we door een tuktuk taxi naar het dichtstbijzijnde dorpje gebracht. Daar eenmaal aangekomen, bleek dat het echt een klein dorpje was en dat er iets eten toch moeilijker was dan gedacht. Dus hebben wij droog brood gehaald bij een bakkerijtje, zodat wij ten minste iets in onze buik hadden.
Zaterdag 10 augustus
Bohol is zo’n eiland waarop je eigenlijk wel een scooter moet huren om iets te kunnen zien van het eiland. Vooral als je in zo’n hostel zit als waar wij in zaten.
Via ons hostel konden wij gelukkig twee scooters huren waarmee wij de hele dag het eiland over konden crossen. Onze eerste bestemming van de dag was de Tarsier sanctuary. Een soort asiel/opvangplek voor spookdiertjes. Nu moet ik heel eerlijk toegeven dat ik niet helemaal zeker weet of ze echt op deze manier beschermd worden. Maar op zich leek alles wel in het teken te staan van het welzijn van deze spookdiertjes, maar ja zoals ik al zei, je weet het nooit zeker.
Bij de Tarsier sanctuary aangekomen, parkeerden wij de scooters en kochten wij een entreebewijs. Het entreebewijs was niet meer dan een euro. Hiermee steun je ook nog eens de bescherming van deze diertjes.
Er waren nog een paar andere toeristen, maar niet heel veel gelukkig. Van te voren kregen wij een korte “presentatie” met wat uitleg en huisregels. Toen alles was uitgelegd vertrokken we naar het gebied waar de spookdiertjes zich bevonden. De spookdiertjes slapen voornamelijk overdag en ‘s avonds/’s nachts worden ze pas actief. Ik moet heel eerlijk toegeven dat ik deze kleine soort aapjes wel eens voorbij heb zien komen in een boek of op internet, maar dat ik niet wist dat het spookdiertjes waren. Ik was dus ook echt gefascineerd door hoe klein ze zijn. Ze zijn ongeveer 12 cm lang en zijn vooral heel schattig door hun grote ogen en hun handen en voeten met lange vingers. Door de grote ogen kunnen ze ‘s nachts heel goed zien, maar ze kunnen de ogen zelf niet bewegen. Wel kunnen ze hun kopje 180 graden draaien, zodat ze toch nog alles kunnen zien.
Van te voren zoeken de “verzorgers” elke dag waar de spookdiertjes uithangen. Ze zetten dan het gebied af zodat toeristen niet te dichtbij kunnen komen. Verder kregen wij de opdracht om geen geluiden te maken, dus ook niet te praten. Uiteindelijk hebben wij vier spookdiertjes gezien en dat was toch wel heel bijzonder!
Natuurlijk hadden wij telkens een doel waar wij met de scooter heenreden. Toch is de weg naar een doel minstens zo bijzonder als het eindpunt. Onderweg veranderde het landschap continue. Zo reden wij langs een heleboel rijstvelden en was de lokale bevolking telkens heel vrolijk aan het zwaaien!
Onze volgende bestemming van deze dag waren de Chocolate Hills! Maar voordat wij daar aankwamen besloten wij om onderweg eerst even te lunchen. Je weet nooit wat je onderweg tegen gaat komen om te gaan eten, maar het tentje waar wij aten was echt super.
Toen wij genoeg gegeten hadden, reisden wij weer door met de scooter richting de Chocolate Hills! Daar aangekomen konden wij gelukkig een heel groot stuk met de scooter omhoog rijden. Deze Chocolate Hills zijn ontstaan door de verwering van kalksteen en erosieverschijnselen. Toch geloven sommigen dat deze bergen, in de vorm van chocolaatjes, ontstaan zijn door twee reuzen die tegen elkaar gevochten hebben met stenen en zand. Eén van deze reuzen moest na het overlijden van zijn liefde huilen en zijn tranen veranderden in heuvels. Dit is een eeuwenoude mythe waar sommigen dus in geloven.
Oh en wij maakten ook nog vrienden bij deze Chocolate Hills. Een groepje scholieren wilden ons interviewen en werden helemaal zenuwachtig toen wij ja zeiden. Natuurlijk moest er ook even een groepsfoto gemaakt worden!
Na ons bezoek aan deze Chocolate Hills reden wij weer terug naar ons hostel. Maar voordat wij echt terug gingen, besloten wij om nog een bezoekje te brengen aan de Mc Donalds. En waarom dan ook niet gelijk even een soort bucketlist dingetje afstrepen? Met de scooter door de Mcdrive! Om vervolgens de “buit” zittend op de grond voor de Mc Donalds op te eten. Dit heeft er sowieso gek uit gezien haha.
Toen wij ons eten op hadden reden wij weer terug met de scooter richting het hostel. Alleen was het ondertussen wel donker geworden en bleek de locatie van ons hostel niet op Google Maps te staan. Ook in onze Maps.me app waren de coordinaten niet juist. Dit resulteerde zich in dat wij heel lang dezelfde weg op en neer hebben gereden, op zoek naar het hostel. Uiteindelijk hebben we meerdere mensen langs de weg gevraagd en kwamen wij uiteindelijk weer heelhuids “thuis”!
Na onze eerste ietwat tegenvallende dagen in Cebu maakte de eerste volledige dag op Bohol het helemaal weer goed! Zoals ik al eerder vertelde gingen wij op onze eerste avond op Bohol met een tuktuk taxi naar het dichtstbijzijnde dorpje om wat te eten. Dit liep iets anders, maar dat is ook het enige moment dat ik onprettig vond op dit eiland. Verder heb ik mij nooit onveilig gevoeld, al was ik wel steeds soort van op mijn hoede (?). Meer dan in Taiwan en China.
In het volgende artikel lees je over onze volgende dagen op Bohol!
Leave a Reply