Onze eerste kennismaking met Vang Vieng was al niet zo goed. Na een busreis van vier uur (die overigens wel erg mooi was) kwamen we aan in Vang Vieng.
Via Booking.com hadden wij een hostel geboekt voor een paar nachten, ongeveer in dezelfde prijsklasse als onze eerdere hostels/hotels. Maar toch zag het er deze keer anders uit..
Eenmaal bij het hostel aangekomen was de hostel eigenaar niet op de hoogte van onze komst. Hij was verrast dat er gasten waren, omdat daar al een tijdje geen mensen meer hadden verbleven. Dat bleek al niet zo’n goed teken. En toen kregen we een kamer toegewezen waar je letterlijk niet dood gevonden wilt worden.
In Azië verwacht ik sowieso niet veel van de kamers waarin we verblijven, maar dit was toch wel het toppunt. Ik hoef niet echt luxe en ik verwacht ook echt niet dat alles er top uit ziet. Wel vind ik het belangrijk dat een verblijf schoon is, of nou ja, enigszins schoon à la Azië.
In dit verblijf zat er schimmel op het plafond en zat er een mierennest in ons bed. Niet helemaal ideaal dus. Om het nog niet eens gehad te hebben over de badkamer. Ik heb nog nooit eerder gevraagd om een andere kamer, maar het was ook niet bevordelijk voor onze gezondheid om daar te verblijven, dus vroegen wij om een andere kamer. Uiteindelijk kregen wij gelukkig een andere kamer die wel acceptabeler was, nog steeds onder gemiddeld, maar te doen.
Omdat wij ons dus niet zo goed hadden ingelezen (hier heb ik van geleerd!), wisten wij niet dat Vang Vieng vooral bekend staat om het “uitgaansleven” en dat er vooral activiteiten als kajakken, klimmen en fietsen te doen zijn. Nu vind ik dat wel erg leuk, maar zelf watervallen of andere mooie plekken bezoeken vind ik ook wel heel fijn. Niet dat je alleen maar dingen kunt ondernemen in groepsverband.
15 juli – reizen van Luang Prabang naar Vang Vieng
Op dag 19 reisden wij van Luang Prabang naar Vang Vieng, een prima reis die gelukkig erg snel ging (alhoewel, ik houd wel van lange busreizen). Omdat wij in het regenseizoen reisden was het wegdek niet overal heel goed, waardoor er op sommige delen hele stukken weg verdwenen waren.
Rond twee uur kwamen wij aan in Vang Vieng. Zoals ik al eerder vertelde viel het ons nogal wat tegen, maar probeerden we er toch maar het beste van te maken. Nadat we de buurt een beetje verkend hadden en hadden middag/avond gegeten, gingen wij op zoek naar een café.
Die dag was namelijk de finale van het WK en dat wilden wij natuurlijk niet missen. Het duurde even voordat wij een cafeetje gevonden hadden waar wij voetbal konden gaan kijken, maar uiteindelijk lukte dat. Nadat wij uiteindelijk een café gevonden hadden, hebben wij ‘s avonds samen de hele avond met allemaal andere toeristen in een overvol café voetbal gekeken. Ik vond het echt verrassend dat er zoveel Kroaten en Fransen “toevallig” allemaal in Vang Vieng waren, wel echt heel leuk die saamhorigheid! Ik heb niet het hele WK gevolgd omdat ik over het algemeen niet echt geïnteresseerd ben in voetbal. Maar alsnog was ik partij voor Frankrijk en zij wonnen ook nog eens, helemaal leuk.
16 juli – kajakken, tuben in een grot & ziplinen
Op 15 juli hadden wij een tour geboekt voor deze dag. We zouden begin middag worden opgehaald, dicht bij ons hostel. Het plan was om te gaan kajakken en te gaan “tuben” in een grot. Van te voren hadden wij verwacht dat wij samen met een groep andere toeristen een tour zouden hebben. Maar, we werden maar met zijn tweeën opgehaald om naar de plek gebracht te worden waar de tour zou startten. Daar eenmaal aangekomen stonden er een paar grote groepen mensen die allemaal tegelijk de rivier op gingen. Wij bleven als enige achter en nadat wij daar ongeveer een kwartier verward hebben gestaan, werden wij toch ook meegenomen door onze gids.
Online lijkt het al gauw veel mooier dan de werkelijkheid, maar het water was nu wel alles behalve mooi fel blauw, eerder bruin. Niet echt een rivier waar ik graag in zou willen zwemmen. Gelukkig hoefden wij dat ook niet en zijn wij niet omgeslagen met onze kajak, haha. We kwamen heelhuids aan bij de grot waar we zouden gaan tuben. Alleen de ingang van de grot bleek wel veel smaller dan verwacht. Zo smal dat ook wanneer je niet claustrofobisch bent, je het daar spontaan wel wordt.
Onze gids had ons eerst naar de uitgang van de grot gebracht. Vanwege alle andere toeristen zouden wij de tour precies andersom doen. Zodat wij een beetje de drukte konden ontlopen. Hier besloot Elvira om toch niet mee de grot in te gaan, verstandig, want het was achteraf één van de minst leuke herinnering aan Laos. Misschien heeft daarom Vang Vieng wel een verkeerde indruk op mij achter gelaten.
We zijn toen weer terug gelopen naar het begin van de grot, waar alle andere toeristen ook startten. Elvira bleef daar wachten tot wij weer terug zouden komen uit de grot. En dus ging ik met onze gids de grot in, toch via de normale ingang. Je zat dan in een band in het water en via een touw trok je jezelf eigenlijk de grot in. Iedereen had een eigen hoofdlamp, waarmee je zelf in de grot kon schijnen. Een week hiervoor waren net die Thaise voetballertjes uit de grot bevrijd, heel fijn dat mijn gids het daar ook nog even over ging hebben toen wij samen door het water liepen in de grot. Nadat wij namelijk bij het einde van het touw waren aangekomen, stapten wij uit de band om via een gammel trappetje naar een hoger plateau in de grot te klimmen. Vanaf daar hebben wij eerst een stuk gebukt gelopen, waarna het werd steeds krapper werd (erg goed voor de beenspiertjes). Op de grond liepen overal spinnen, met van die lange poten en sprongen er een aantal sprinkhanen. Als er iets is waar ik enorm bang voor ben dan zijn het wel insecten, vooral spinnen. Ik vond dit dus echt verschrikkelijk en weg kon ik ook niet omdat er maar één ingang en uitgang was op onze route. We hebben ook nog een stuk tot onze middel door het water moeten wandelen, aan een touw. Echt top dat de gids vervolgens een verhaal ging vertellen over slangen etc. Na een tijdje (volgens mij duurde het niet mega lang, maar zo voelde het wel), kwamen we uit bij de uitgang. Ik ben afgelopen jaar volgens mij niet vaker zo opgelucht geweest als toen ik uit die grot kwam.
Na het avontuur in de grot ging ik daar nog ziplinen, heel random met andere toeristen. Dit viel uiteindelijk wat tegen in vergelijking met het ziplinen in Thailand, maar alsnog was het wel leuk! Toen ik weer terug was van het ziplinen gingen wij weer met de kajak verder. Rond half zes waren wij weer terug in de binnenstad. Wij zouden eigenlijk teruggebracht worden naar ons hostel, maar onze gids vond het een goed idee om dat per scooter te doen. Daar zaten wij uiteraard niet op te wachten, dus gingen wij maar in een cafeetje zitten omdat het ook nog eens heel hard regende. Hier hebben wij nog best wel lang gezeten, omdat de regen maar niet ophield. Dat was wel een groot verschil vergeleken met Thailand, daar duurde een regenbui maar eventjes, hier heeft het soms wel dagenlang geregend.
17 juli – Pha Nguyen mountain
Vanwege het regenseizoen (hier heb ik het toch al wel vaak over gehad, sorry!), waren er veel activiteiten afgelast. Gelukkig was er nog wel de mogelijkheid om een “berg” te beklimmen. Dus op onze laatste dag in Vang Vieng, besloten wij om de Pha Nguyen Mountain te beklimmen. Onderweg zijn wij maar een paar andere mensen tegen gekomen, achteraf heel logisch want het was door de regen eigenlijk echt veel te glad. Het was ook wel gek dat wij een tour hadden geboekt, maar vervolgens onze “gids” ons alleen naar de berg heeft gebracht en weer terug. Dit was eigenlijk ook wel erg onverantwoord, want onderweg viel ik bijvoorbeeld nog en kwamen wij bloedzuigers en andere insecten tegen. Er had makkelijk iets kunnen gebeuren. Maar gelukkig is dat niet gebeurd en kwamen wij heelhuids boven en weer heelhuids beneden.
Het was die dag helaas wel erg mistig waardoor het uitzicht niet zo mooi was als verwacht. Al was het het wel waard! De berg was 650 meter hoog, dit hebben we in 35 minuten gedaan. Nog best snel vind ik nu, vooral omdat het zo glad was.
Toen wij weer terug kwamen in het centrum van Vang Vieng hebben wij weer een paar uur in een cafeetje gezeten (vanwege de regen, maar ook omdat wij geen wifi in ons hostel hadden..)
We hadden eigenlijk voor vier nachten verblijf betaald in Vang Vieng. Maar, omdat wij het toch niet zo’n fijne plek vonden (zacht uitgedrukt), hebben wij besloten om er “maar” drie nachten te blijven. Op 18 juli reisden wij daarom door naar Vientiane. Hier zal ik het in het volgende artikel over gaan hebben!
Leave a Reply